Kip of Ei?

‘Ik wil ook wel eens gewoon normaal zijn,’ verzuchtte een van onze leerlingen voor hij de overstap naar Sanyu maakte. Een onbestemd gevoel van anders zijn, hij droeg dat al een tijd met zich mee. Ze klinken zo mooi, de woorden over passend onderwijs op de website van de Rijksoverheid: ‘Alle leerlingen moeten een plek krijgen op een school die past bij hun kwaliteiten en hun mogelijkheden. Passend onderwijs moet ervoor zorgen dat elk kind het beste uit zichzelf haalt.’ In de praktijk is het vaak zoals Marcel van Herpen het raak formuleerde: ‘Als kinderen allemaal dezelfde kip moeten knippen, kunnen ze hun ei niet kwijt.’
Op Sanyu volgen de leerlingen daarom ieder hun eigen leerplan, dat ze samen met hun coach opstellen en bijschaven als dat nodig is. Vangt een jongere leerling iets op over procenten en is de interesse gewekt: prima, dan gaan we daar nu mee aan de slag. Wie iets wíl leren, heeft het immers zo onder de knie. De coach houdt de boel in de gaten en aan het eind van de basisschoolperiode hebben de leerlingen alles gehad wat ze gehad moeten hebben. Maar of de kip nou eerst komt of het ei, wat maakt het uit.
Natuurlijk krijgen de leerlingen ook wel eens allemaal dezelfde opdracht. Maar het resultaat? Dat mag bij iedereen verschillend zijn. Na lessen over kunststroming De Stijl ontwierpen de kinderen bijvoorbeeld allemaal hun eigen outfit, geïnspireerd door Mondriaan en consorten. En met de landen die ze onlangs bedachten en tekenden kun je zo een atlas vullen. Op Sanyu zijn we allemaal anders, en daarom heel gewoon. En die leerling die gewoon normaal wil zijn? Die voelt zich nu kiplekker!