‘Wat knap dat je dat al kunt!’ Jonge, hoogbegaafde kinderen krijgen deze zin waarschijnlijk vrij vaak te horen. Als ze zonder moeite die legpuzzel maken met meer stukjes dan in de lijn der verwachting ligt, als ze fietsen zonder zijwieltjes voor ze vier zijn, als ze kunnen lezen voor andere kinderen hebben ontdekt dat letters bestaan. Het is zo lief bedoeld, maar deze kinderen gaan dan vaak verder door het leven met het idee dat ze aan hoge eisen moeten blijven voldoen. Door jarenlange ondervraging van hun (school)omgeving gaan ze er bovendien onbewust vanuit dat ze álles in een keer moeten kunnen, zonder veel oefenen. En ja, er komt een moment dat die gedachte tegen je gaat werken.
Zo ontstaat bij de doelgroep van Sanyu – die echt veel in haar mars heeft – heel gemakkelijk faalangst, en denken deze kinderen van zichzelf helemaal niet dat ze tot veel in staat zijn. Bij de een uit zich dat op school in een wit vel papier dat bij een tekenopdracht leeg blijft. De ander krijgt thuis een paniekaanval omdat er woordjes geleerd moeten worden. Wat is dat, leren, hoe doe je dat als je nooit hebt kunnen oefenen?
Daarom geven we op Sanyu meer aandacht aan de weg ernaartoe dan aan het resultaat. Daarom krijgt de OVER-8-groep twintig Franse woordjes te leren: om te ontdekken welke manier van leren bij hen past. Daarom proberen we samen óm te denken. Van ‘Dat kan ik niet!’ naar ‘Dat kan ik nóg niet. Maar ik ga het leren!